ਸਾਂਦਲ ਬਾਰ sandalbaar

ਪਰਵਾਸ
ਮਹਿੰਦੀ,ਵੰਗਾ,ਝਾਂਜਰ
ਤੇ ਨੱਥ ਪਾ ਕੇ;
ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾਣ ਦੀ
ਤਾਂਘ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ
ਸਭ ਸੁਫਨੇ ਇੱਕ ਦਿਨ
ਪਰਵਾਸੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ.
ਉਹ ਸੁਫਨੇ
ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਸ ਕਰੇਂਦੇ
ਰਿੜਦੇ,ਟੁਰਦੇ
ਫਿਰ ਡਿੱਗ ਪੈਂਦੇ.
ਉਹ ਸੁਫਨੇ
ਕੁੱਖੋਂ ਕਬਰਾਂ ਤੀਕ
ਤੁਰੇਂਦੇ.
ਥੱਕ ਕੇ ਮੂਲ ਨਾ ਬਹਿੰਦੇ.
ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਚੋਗਾ
ਜਿਥੋਂ ਲੱਭਦਾ
ਆਣ ਚੁਗੇਂਦੇ.
ਉਹ ਪਰਵਾਸੀ ਸੁਫਨੇ
ਹਰ ਸੱਜਰੇ ਨੈਣਾਂ ਵਿੱਚ
ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰਚੇਂਦੇ.
ਨਾਰੀ ਜੂਨ ਦੇ ਪਰਵਾਸੇ ਸੁਫਨੇ
ਉੱਜੜੀ ਅੱਖ ਚੋਂ
ਨਦੀਆਂ ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ
ਪਏ ਰੁੜੇਂਦੇ...
ਦੀਪ ਜ਼ੀਰਵੀ
deepzirvi@yahoo.co.in


ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰਾਂ ਸਾਥ ਕੀ ਦੇਣਾ,ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਵੀ ਸਾੜ ਗਿਆ ,
ਜਿਹਨੂ-ਜਿਹਨੂ ਯਾਰ ਬਨਾਯਾ
ਓਹਿਓ ਠੱਗੀ ਮਾਰ ਗਿਆ .
ਕੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਕੀ ਪਿਠ ਯਾਰਾਂ
ਭੋਰਾ ਫਰਕ ਨਾ ਕੀਤੋ ਸੂ ,
ਜਿਥੇ ਜਿਹਦਾ ਵੀ ਦਾ ਲੱਗਾ
ਓਥੇ ਚਾਕੂ ਮਾਰ ਗਿਆ .
ਸਿਧ-ਪਧਰੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਜਿਓਣਾ ਔਖਾ
ਹੁੰਦਾ ,ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ,
ਓਹ ਵਪਾਰੀ ਜਿਹਨਾ ਦੇ
ਜ਼ਿਹ੍ਨਾ ਵਿਚ ਵਪਾਰ ਪਿਆ .
ਉਹ ਬੰਦਾ ਤਾ ਨੇਤਾ ਨਾਲੋਂ
ਵਧ ਅਭਿਨੇਤਾ ਹੋਵੇਗਾ ,
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੇ ਚੋਰ-ਭੁਲਾਇਆਂ
ਜਿਹੜਾ ਪਰਲੇ ਪਾਰ ਗਿਆ .
ਮੰਗਤੇ ਮੋਹ ਦੇ ਬਣਕੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ
ਜਿਹੜੇ ਦੀਪ ਫਿਰਨ ,
ਉਹਨਾ ਨੂ ਮੋਹ ਲਭਦਾ ਨਾਹੀ
ਕੀ ਮੋਹ ਦਾ ਅਕਾਲ ਪਿਆ .
-ਦੀਪ ਜ਼ੀਰਵੀ

Website templates